Οξεία υμενίτιδα ισχίου (παροδική υμενίτιδα)

Οξεία υμενίτιδα ισχίου (Acute synovitis of the hip)

Η υμενίτιδα του ισχίου δεν αποτελεί μια χωριστή παθολογική οντότητα αλλά ουσιαστικά σύμπτωμα μίας πάθησης. Πρόκειται για μια αντίδραση του αρθρικού υμένα σε κάτι που επηρέασε τον οργανισμό μακριά από το ισχίο. Η υμενίτιδα αποτελεί την συχνότερη αιτία του επώδυνου ισχίου στην παιδική ηλικία και άφορα παιδιά ηλικίας 1 μέχρι 12 ετών με την συχνότερη εμφάνιση στην ηλικία μεταξύ των 5-8 ετων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτιολογία της νόσου παραμένει άγνωστη. Από το ιστορικό διαπιστώνεται, ότι πριν την κλινική εκδήλωση υμενίτιδας του ισχίου έχουν προηγηθεί ιογενείς λοιμώξεις της περιοχής του ρινοφάρυγγος , του ανώτερου αναπνευστικού ή του γαστρεντερικού συστήματος.

Η πάθηση αρχίζει με οξύ ή προοδευτικά αυξανόμενο πόνο στη μηροβουβωνική που ενδέχεται να αντανακλά στην μεσότητα του μηρού και το γόνατο. Χωλότητα παρατηρείται σε όλα σχεδόν τα περιστατικά και σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται χαμηλή πυρετική κίνηση. Οι ορολογικές εξετάσεις εμφανίζουν σημεία μη εντονης φλεγμονής .Η ΤΚΕ στο ήμισυ των περιπτώσεων είναι ελαφρώς αυξημένη. Λευκοκυτάρωση παρατηρείται σε περίπου 1 εως 2 περιστατικά στα 10. Τα εργαστηριακά ευρήματα έχουν σχέση περισσότερο με την γενική λοίμωξη που έχει προηγηθεί παρά με την πάθηση του ισχίου.
Το παιδί συγκρατεί το ισχίο συνήθως σε προστατευτική θέση καθώς πονάει σε ακραίες κινήσεις. Ο επώδυνος περιορισμός της κινήσεων του ισχίου οδηγεί σε μείωση του εύρους τροχιάς σε απαγωγή, έκταση και σε έξω στροφή.
Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται κυρίως στη συλλογή υγρού μέσα στην άρθρωση και υποχωρούν βαθμιαία μετά την 5η μέρα με ή χωρίς θεραπεία. Η νόσος χαρακτηρίζεται από παροδική, αυτοϊώμενη  φλεγμονή του αρθρικού υμένα. Για τον λόγο αυτό απαιτείται υπεύθυνη παρακολούθηση της πορείας της νόσου και σωστά έχει αποδοθεί εύστοχα ο όρος «observation hip».

Το υπερηχογράφημα βοηθάει στη διάγνωση συλλογής υγρού μέσα στην άρθρωση και στην εκτίμηση του πάχους του υμένα (ανιχνεύει με εξαιρετική ακρίβεια τις ενδοκάψιες συλλογές).
Η ακτινογραφία δείχνει διόγκωση των μαλακών μορίων, που περιβάλλουν την άρθρωση και σε ορισμένες περιπτώσεις αποκαλύπτει διεύρυνση του μεσαρθρίου διαστήματος και τοπική οστεοπόρωση.
Το σπινθηρογάφημα οστών έχει σημαντική διαφοροδιαγνωστική αξία καθώς στην υμενίτιδα παρατηρείται έντονη καθήλωση του ραδιοισότοπου ενώ στην οστεοχονδρίτιδα της μηριαίας κεφαλής συμβαίνει το αντίθετο (η κεφαλή δείχνει ελαττωμένη κατακράτηση)

Η θεραπευτική προσέγγιση τροποποιείται με βάση την βαρύτητα των συμπτωμάτων.Σε ηπια συμπτοματολογία συνιστάται αποφόρτιση (για μία εβδομάδα) και φαρμακευτική αγωγή (ανιφλεγμονώδη και αναλγητικα).
Σε έντονη συμτωματολογία εφαρμόζεται δερμτική έλξη τουλάχιστον για 1 εβδομάδα.
Παρακέντηση της άρθρωσης διενεργείται σε πολύ έντονη συμπτωματολογία και όταν τα ακτινολογικά και τα υπερηχογραφικα ευρήματα αποκαλύπτουν ενδείξεις μεγάλης συλλογής υγρού.Το υγρό της παρακεντήσεως αποστέλλεται για μικροβιολογική και βιοχημική εξέταση.

Η παροδική υμενίτιδα του ισχίου συνήθως υποχωρεί πλήρως, χωρίς να αφήσει υπολειμματικές βλάβες ή ανωμαλίες. Σπανίως αναπτύσσονται εκφυλιστικές αλλοιώσεις ή γενικευμένος περιορισμός της κινητικότητας του ισχίου. Μερικοί ασθενείς έχουν παροδικό, υποτροπιάζοντα πόνο χωρίς εμφανείς ακτινολογικές αλλοιώσεις ή πόνο.