Τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα τα οστά μας είναι κυρίως οργανικά και ανόργανα άλατα διαφόρων μετάλλων. Επιπλέον υπάρχουν και διάφορα κύτταρα που προσδίδουν στο οστό τη γνωστή σε όλους μας συμπεριφορά, του οστού δηλαδή που είναι ισχυρό ,ελαστικό και ικανό να αντέξει σε πίεση ,στροφή και ελαφρά γωνίωση.
Όταν ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση ,στροφή ή κάμψη στο οστό (από τα όρια αντοχής του) τότε αυτό σπάζει. Αναλογικά με την ενέργεια η οποία θα απορροφηθεί από το οστό ανάλογο είναι και το μέγεθος της καταστροφής που θα υποστεί. την δυνατότητα να αποκαταστήσουμε την βλάβη.
Παρόμοια συμπεριφορά στις παραμορφωτικές δυνάμεις παρουσιάζουν και άλλα υλικά όπως είναι το ξύλο ή το μέταλλο,αν ασκήσουμε πίεση, στροφή ή κάμψη. Ωστόσο αυτά τα υλικά που αναφέραμε σαν παράδειγμα μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν και από άλλα όμοιά τους.
Τα ανθρώπινα οστά όμως δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθούν, γιατί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ανθρωπίνου σώματος.
Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε μεθόδους για να στηρίξουμε το σπασμένο οστό και να εξασφαλίσουμε στον οργανισμό μας τις συνθήκες που απαιτούνται για να αποκατασταθεί η βλάβη. Όλοι γνωρίζουμε ότι τοποθετούμε γύψο σε ένα σπασμένο κόκαλο. Μία άλλη μέθοδος είναι να βάλουμε χειρουργικά μια ισχυρή πλάκα από μέταλλο, την οποία στηρίζουμε με βίδες πάνω στο οστό. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι ακινητοποίησης με την χρήση συστημάτων εξωτερικής στήριξης του οστού (εξωτερική οστεοσύνθεση).
Όλοι οι ανωτέρω τρόποι έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις και η καταλληλότερη επιλογή τους έγκειται στην φύση του κατάγματος και στην εμπειρία του Ορθοπαιδικου χειρουργού που θα αξιολογήσει όλα τα παραπάνω.
