Ορογονοθυλακίτιδα χηνείου ποδός
Ο ορογόνος θύλακος του χήνειου ποδός εντοπίζεται στην μέσα πλευρά του γόνατος κάτω απο το επίπεδο της άρθρωσης. Οι ορογόνοι θύλακοι είναι μικροί “σάκοι” με ζελατινώδες περιεχόμενο που ανευρίσκονται σε πολλά μέρη του σώματος.Περιέχουν μικρή ποσότητα υγρού και συμβάλλουν στην μείωση της τριβής μεταξύ των ιστών.
Ο χήνειος πόδας είναι ένα ισχυρό τενόντιο σύμπλεγμα που σχηματίζεται από την κατάφυση τριών τενόντων, στην έσω επιφάνεια του άνω τριτημορίου της κνήμης. Οι τένοντες που συμμετέχουν είναι του ραπτικού, του ισχνού προσαγωγού και του ημιτενοντώδους. Η ονομασία οφείλεται στο γεγονός ότι το τενόντιο αυτό σύμπλεγμα προσομοιάζει με πόδι χήνας.
Η ορογονοθυλακίτιδα του χήνειου πόδα είναι αποτέλεσμα υπέρχρησης των τενόντων του χήνειου πόδα καθώς και της συνεχόμενης τριβής του ομόνυμου θυλάκου. Εμφανίζεται συχνά σε αθλητές και κυρίως σε δρομείς καθώς και σε όσους ασχολούνται με αθλήματα που έχουν πλάγιους βηματισμούς και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης. Η αιτιολογία της τενοντίτιδας-θυλακίτιδας του χήνειου πόδα είναι περισσότερο περίπλοκη από το να υποθέσει κάποιος μια απλή υπερκόπωση της δομής του χήνειου πόδα. Στις αιτίες περιλαμβάνονται:
- Τραυματισμός του γόνατος σε στροφή ή απο άμεση πλήξη( τραύμα)
- Ρικνοί και δύσκαμπτοι οπίσθιοι μηριαίοι
- Εξόστωση στην περιοχή, βλάβες στον έσω μηνίσκο
- Πλατυποδία
- Βλαισό γόνατο
- Εσφαλμένες τεχνικές προπόνησης χωρίς διατάσεις ή “ζέσταμα”,
- Ακατάλληλα υποδήματα τρεξίματος
- Παχυσαρκία
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Οστεοαρθρίτιδα.
Οι ανωμαλίες στη βάδιση διαταράσσουν τις φυσιολογικές μηχανικές συσχετίσεις μεταξύ των γονάτων, του ισχίου και της λεκάνης προκαλώντας ανώμαλη έλξη στη περιοχή της κατάφυσης των 3 τενόντων. Η αυξημένη τριβή και πίεση, σαν αποτέλεσμα διαταραχών της βάδισης οδηγεί στην θυλακίτιδα.
Στην σωστή διάγνωση συμβάλει η λήψη ενός καλού και στοχευμένου ιστορικού καθώς και η φυσική εξέταση του ασθενούς.Θέλει ιδιαίτερη προσοχή γιατί ως παθολογική οντότητα αφενός δεν είναι τόσο συχνή και αφετέρου η εντόπιση της στην συγκεκριμένη περιοχή δημιουργεί συμπτώματα που προκαλούνται και απο άλλες κλινικές οντότητες που είναι περοσσότερο συχνές.
Οι απλές ακτινογραφίες δεν έχουν καμμία διαγνωστική αξία στην χήνεια θυλακίτιδα.Ωστόσο μας παρέχει με πληροφορίες για τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων.
Η MRI αποτυπώνει διόγκωση του χήνειου θυλάκου η οποία συνυγορεί υπέρ της θυλακίτιδας.Με το υπερηχογράφημα μπορούμε εύκολα και άμεσα να ξεχωρίσουμε την χήνεια θυλακίτιδα από άλλες επώδυνες παθήσεις της περιοχής.
Η θεραπεία της τενοντίτιδας/θυλακίτιδας του χήνειου πόδα ακολουθει τις βασικές αρχές της θεραπευτικής προσέγγισης των κακώσεων από υπέρχηση.Αρχικά συνιστάται αποφόρτιση και ανάπαυση της πάσχουσας περιοχής (αποχή από έντονες δραστηριότητες) σε συνδυασμό με εφαρμογή κρυοθεραπείας, ανάρροπη θέση του σκέλους και περίδεση. Συνεδρίες φυσιοθεραπείας συνιστανται (ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχοι, laser) για να επιταχύνουν τη διαδικασία επούλωσης και να μειώσουν τον πόνο.
Ενδεχόμενες διαταραχές βάδισης και μυικές ανισορροπίες του σκέλους θα πρέπει να ταυτοποιηθούν και να διορθωθούν καθώς αποτελούν βασικό αιτιολογικό παράγοντα.
Επι αποτυχίας των θεραπειών πρώτης γραμμής ακολουθούν ενέσιμες εφαρμογές όπως τοπική έγχυση κορτιζονούχου σκευάσματος (έγχυση κοτριζόνης) και η τοπική έγχυση πλάσματος πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP).
