Συνδεσμικές κακώσεις ποδοκνημικής – Αστάθεια ποδοκνημικής

Με τον όρο συνδεσμική κάκωση της ποδοκνημικής άρθρωσης (γνωστή και ως διάστρεμμα της ποδοκνημικής αρθρώσεως) ονομάζεται η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως. Οι σύνδεσμοι είναι ισχυροί ινώδεις ιστοί που συνδέουν τα οστά μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι του αστραγάλου βοηθάνε τα οστά να διατηρούνται στη σωστή θέση επιτυγχάνοντας σταθεροποίηση της άρθρωσης.

Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής αρθρώσεως είναι η συχνότερη στατιστικά τραυματική βλάβη του ανθρώπινου σώματος. Τα περισσότερα διαστρέμματα συμβαίνουν στους έξω πλευρικούς συνδέσμους της ποδοκνημικής. Αυτοί είναι:
Ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος (ATFL) , ο πτερνοπερονιαίος (CFL) και ο οπίσθιος αστραγαλοπερονικός (PTFL) ο οποίος είναι ισχυρότερος και τραυματίζεται λιγότερο συχνά .

Στην κλινική εξέταση διαπιστώνεται οίδημα, εκχύμωση και πόνος στη ψηλάφηση. Αναλόγως της ενόχλησης του ασθενούς γίνονται οι απαραίτητες διαγνωστικές δοκιμασίες, ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία.

Η αυξημένη συχνότητα με την οποία συμβαίνουν τα διαστρέμματα και η απουσία οστικής βλάβης (κάταγμα) μπορεί να οδηγήσει σε ελλιπή εκτίμηση της σοβαρότητας των κακώσεων αυτών. Η λανθασμένη αντιμετώπιση ενός διαστρέμματος μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη μόνιμη δυσλειτουργία των τραυματισμένων συνδέσμων και την εγκατάσταση αστάθειας της ποδοκνημικής άρθρωσης.

Σε μηχανική αστάθεια:

Παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα (θετική συρταροειδής δοκιμασία της ποδοκνημικής- η φτέρνα έλκεται προς τα μπρος με σταθερή την κνήμη).Συνυπάρχει αυξημένη κινητικότητα/ χάλαση σε υπτιασμό της ποδοκνημικής, η οποία ονομάζεται δοκιμασία ‘’κλίσης αστραγάλου’’ (‘’talar tilt’’).

Σε λειτουργική αστάθεια τα ευρήματα της αντικειμενικής εξέτασης μπορεί να είναι φυσιολογικά ενώ μερικές φορές η μυϊκή ατροφία μπορεί να είναι εμφανής.

Η έξω αστάθεια της ποδοκνημικής παρουσιάζεται με αίσθημα ανασφάλειας κατά την διάρκεια δραστηριοτήτων αυξημένων απαιτήσεων και από επαναλαμβανόμενα επεισόδια διαστρέμματος. Μερικές φορές συνυπάρχει πόνος και ύγραρθρο από συνοδές βλάβες της ποδοκνημικής. Σχεδόν όλα τα διατρέμματα της ποδοκνημικής μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς χειρουργική επέμβαση. Ακόμα και μια πλήρη ρήξη του συνδέσμου, μπορεί να αντιμετωπισθεί συντηρητικά, αν ακινητοποιηθεί κατάλληλα.

Ένα πρόγραμμα αποκατάστασης τριών φάσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλα τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής:

• η πρώτη φάση περιλαμβάνει ανάπαυση, ακινητοποίηση της άρθρωσης με στόχο τη μείωση του οιδήματος
• η δεύτερη φάση περιλαμβάνει την αποκατάσταση του εύρους κίνησης και την ανάκτηση της δύναμης των μυών
• η τρίτη φάση περιλαμβάνει ασκήσεις συντήρησης και σταδιακή επάνοδο σε δραστηριότητες που δεν απαιτούν στροφή ή συστροφή του αστραγάλου.

Αυτό το πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να διαρκέσει από 2 εβδομάδες και σε σοβαρότερα διαστρέμματα ενδέχεται να χρειαστεί 12 εβδομάδες.

Αν παραμένει αστάθεια και χαλάρωση των συνδέσμων παρά το εφαρμοσθέν πρόγραμμα αποκατάστασης, η χειρουργική επέμβαση συνίσταται για την αποκατάσταση της έξω αστάθειας της άρθρωσης μέσω της ενδεδειγμένης κάθε φορά τεχνικής.