Παγωμένος Ώμος

Στις σελίδες που ακολουθούν θα περιγράψουμε τις πιο σημαντικές παθολογικές και τραυματολογικές καταστάσεις των αρθρώσεων του ανθρωπίνου σώματος.

Στόχος μας είναι να σας εξοικειώσουμε με σημαντικές έννοιες που συνδέονται με παθολογικές καταστάσεις έτσι ώστε να είστε σε θέση να κατανοήσετε μία συνομιλία με τον γιατρό που θα επιλέξετε.

Παγωμένος Ώμος

Τι είναι ο παγωμένος ώμος;

Ο παγωμένος ώμος είναι μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και δυσκαμψία λόγω του συνδετικού ιστού ο οποίος καλύπτει την άρθρωση του ώμου. Ο ασθενής αισθάνεται προοδευτικά αυξανόμενο σε ένταση πόνο στον ώμο και περιορισμό όλων των κινήσεων της άρθρωσης( τόσο των ενεργητικών όσο και των παθητικών), σε όλες τις κατευθύνσεις.

Ο αρθρικός θύλακος όταν φλεγμένει οδηγεί σε μειωμένη ελαστικότητα των ιστών και το αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας είναι το επονομαζόμενο σύνδρομο του παγωμένου ώμου. Είναι πάθηση συνήθης στην ηλικία 50-80 ετών και δείχνει προτίμηση σε ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη ή άλλο αυτοάνοσο νόσημα.

Η πάθηση εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24 μήνες.

Ποιά τα αίτια του συνδρόμου παγωμένου ώμου;

Αν και το ακριβές αίτιο δεν είναι γνωστό θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος ενδαρθρικός τραυματισμός της άρθρωσης του ώμου ή των γειτονικών ιστών. Ο παγωμένος ώμος εμφανίζεται περισσότερο σε περιπτώσεις όπου δεν έχει εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπεία όπως μετά από κρίσεις τενοντίτιδας σε κάποιον απο τους τένοντες που περιβάλλουν την άρθρωση.Επίσης εμφανίζεται περισσότερο σε περιπτώσεις όπου ο ώμος έχει ακινητοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ( π.χ μετά από χειρουργική επέμβαση, εγκεφαλικά επεισόδια και κατάγματα).Σε σπάνιες περιπτώσεις εμφάνισης του συνδρόμου στον έναν ώμο παρατηρείται εμφάνιση του και στον ετερόπλευρο ώμο μετά από 12 – 24 μήνες.

Συμπτώματα του συνδρόμου του παγωμένου ώμου

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τον παγωμένο ώμο αναπτύσσονται σταδιακά. Αρχικά οι ασθενείς βιώνουν μια ενόχληση στον ώμο η οποία εξελίσσεται σε βύθιο πόνο με ποικίλες αντανακλάσεις. Ο πόνος περιορίζει τις κινήσεις της άρθρωσης και τελικά υπάρχει δυσκαμψία δηλαδή περιορισμό σε όλες τις κινήσεις αλλά περισσότερο στην ανύψωση και στις στροφικές κινήσεις(έσω-έξω) .

Διάγνωση συνδρόμου παγωμένου ώμου

Η διάγνωση του παγωμένου ώμου είναι κλινική, και βασίζεται σε δύο χαρακτηριστικά ευρήματα:

• επώδυνο περιορισμό της κίνησης σε έναν ακτινολογικά φυσιολογικό ώμο
• φυσική πορεία της νόσου η οποία ακολουθεί τρία στάδια:

Πρώτο στάδιο (Εισβολή): Εισβολή πόνου και έναρξη μείωσης του εύρους κινήσεων απαγωγής και στροφών.
Δεύτερο στάδιο (Σταθεροποίηση): Μείωση του πόνου με σταθεροποίηση, και εγκατάσταση μεγάλης δυσκαμψίας. Ο ώμος δεν απάγεται, και δεν κάνει στροφές. Ο πόνος μονιμοποιείται.
Τρίτο στάδιο (Ανάρρωση, αποκατάσταση): Ο πόνος μειώνεται σταδιακά και οι κινήσεις επανέρχονται επίσης σταδιακά

Τα ακόλουθα κριτήρια αποτελούν την βάση για την διάγνωση του συνδρόμου:

• η αργή εμφάνιση της πάθησης,
• πόνος στην κατάφυση του δελτοειδή,
• νυχτερινός πόνος,
• μειωμένη και επώδυνη πρόσθια κάμψη και έξω στροφή τόσο στις ενεργητικές, όσο και στις παθητικές κινήσεις.

Η υποκειμενική ( λήψη ιστορικού) και αντικειμενική ( κλινική εξέταση ) αξιολόγηση είναι αρκετές για να οδηγήσουν στην διάγνωση του συνδρόμου του παγωμένου ώμου.

Θεραπεία παγωμένου ώμου

Από την στιγμή όπου θα εγκατασταθεί το σύνδρομο του παγωμένου ώμου η θεραπεία εστιάζεται στην διατήρηση της κινητικότητας και της δύναμης του ώμου. Η καλύτερη θεραπεία όμως είναι η πρόληψη. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει κάθε τραυματισμός του ώμου να αποκαθίσταται πλήρως σύμφωνα με συγκεκριμένα πρωτόκολλα θεραπείας.

Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθά τον οργανισμό μας να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς και να μειώσει την φλεγμονή.

Θεραπεία με Υαλουρονικό Νάτριο: Τα τελευταία χρόνια (από το έτος 2005) χρησιμοποιείται με επιτυχία η θεραπεία με υπακρωμιακές ή ενδαρθρικές ενέσεις Υαλουρονικού Νατρίου στον ώμο σε συνδυασμό με φυσικοθεραπεία.

Η Φυσικοθεραπεία για το σύνδρομο του παγωμένου ώμου περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

• Τεχνικές μάλαξης μαλακών μορίων
• Ηλεκτροθεραπεία/Υδροθεραπεία
• Λειτουργική κινησιοπερίδεση
• Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών του ώμου
• Αρθρική κινητοποίηση
• Θερμοθεραπεία ή παγοθεραπεία

Σε περιπτώσεις όμως όπου το σύνδρομο ανθίσταται στην συντηρητική αντιμετώπιση η συμφυσιόλυση με αρθροσκοπική παρέμβαση αποτελεί χειρουργική λύση, ενώ η απότομη κινητοποίηση υπό αναισθησία (μέθη) αποτελεί αξιόπιστη μη επεμβατική τεχνική.