Ορογονοθυλακίτιδα αγκώνος-ωλεκράνου
Ορογονοθυλακίτιδα αγκώνος-ωλεκράνου (Elbow-Olecranon Bursitis)
Ο ορογόνος θύλακος του ωλεκράνου (bursa) είναι ένας ειδικός σχηματισμός που βρίσκεται μεταξύ του δέρματος και του οστού (στην οπίσθια επιφάνεια του αγκώνα -ωλέκρανο) και ο ρόλος του είναι να απαλύνει τριβές και πιέσεις.
Ο θύλακoς αυτός μορεί να διoγκωθεί από συλλογή υγρού ή αίματος και τότε προβάλλει χαρακτηριστικά. Η ορογονοθυλακίτιδα του ωλεκράνου είναι συνήθως τραυματικής αιτιολογίας.Eκτός από έναν οξύ τραυματισμό μπορεί να οφείλεται και σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς που προκαλούνται απο παρατεταμένη πίεση της περιοχής. Η στήριξη στον αγκώνα για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελεί συνήθεια που παρατηρείται συχνά σε μαθητές και σε άτομα που γράφουν με τους αγκώνες πάνω στο γραφείο. Διάφορα άλλα αίτια όπως, λοίμωξη, ρευματοειδής αρθρίτιδα,ουρική ή ψευδοουρική αρθρίτιδα μπορεί να ερεθίσουν τον σχηματισμό αυτο, να συσσωρεύσει περισσότερο υγρό και να δημιουργηθεί φλεγμονή.
Τα κυριότερα συμπτώματα είναι το οίδημα (πρήξιμο της περιοχής),πόνος απο πίεση στους ιστούς και ερυθρότητα. Η θεραπεία αρχικά μπορεί να είναι συντηρητική με εφαρμογή παγοθεραπείας, επιθέματα, τροποποίηση δραστηριότητας και φάρμακα. Κάποιες φορές προτείνεται αναρρόφηση του υγρού υπο υπερηχογραφική καθοδήγηση και έγχυση κορτικοστεροειδών. Μετά την παρακέντηση ο ασθενής πρέπει να καλύψει τον αγκώνα του με περιχειρίδα ώστε να αποφύγει την τριβή της πάσχουσας περιοχής για διάστημα 6 εβδομάδων.
Σε αθλητές με συχνές πτώσεις όπως σε τερματοφύλακες, στις παγοδρομίες,σε αθλήματα όπως η χειροσφαίρηση και η πετοσφαίρηση προφυλακτικά προτείνεται η χρησιμοποίηση ειδικών εξαρτημάτων για την προστασία των αγκώνων.
Σε επίμονες περιπτώσεις (υποτροπιάζουσας ορογονοθυλακίτιδας) γίνεται χειρουργική αφαίρεση του θυλάκου,με την οποία επιτυγχάνουμε άμεσα αποτελέσματα και γρήγορη αποκατάσταση (παρατηρείται επανεμφάνιση νέου λειτουργικού θυλάκου λίγους μήνες μετά την αφαίρεση του πάσχοντος).
Σε περίπτωση σηπτικής προσβολής απαραίτητη είναι η καλλιέργεια του υγρού και η αντιβιοτική αγωγή ενώ μπορεί να χρειαστεί η διενέργεια τομής και η παροχέτευση του πυώδους περιεχομένου. Τομή διενεργείται επίσης και στην περίπτωση στην οποία υπάρχουν πήγματα αίματος που δεν μπορούν να παροχετευθούν με απλή παρακέντηση.
