Εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια

Στις σελίδες που ακολουθούν θα περιγράψουμε τις πιο σημαντικές παθολογικές και τραυματολογικές καταστάσεις των αρθρώσεων του ανθρωπίνου σώματος.

Στόχος μας είναι να σας εξοικειώσουμε με σημαντικές έννοιες που συνδέονται με παθολογικές καταστάσεις έτσι ώστε να είστε σε θέση να κατανοήσετε μία συνομιλία με τον γιατρό που θα επιλέξετε.

Εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια και προοδευτικά εξελισσόμενη πάθηση των αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης. Όταν η οστεοαρθρίτιδα εντοπίζεται στη σπονδυλική στήλη είναι γνωστή ως σπονδυλοαρθροπάθεια.

Η οστεοαρθρίτιδα που επέρχεται με την αύξηση της ηλικίας ονομάζεται εκφυλιστική και είναι η πλέον συχνή. Η οστεοαρθρίτιδα που προκύπτει μετά από τραυματισμό μιας άρθρωσης ονομάζεται μετατραυματική και μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Υπάρχουν βέβαια και ειδικές αρθρίτιδες που προκαλούνται από ρευματικά νοσήματα ή μεταβολικά νοσήματα. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα αλλά και άλλες ειδικές αρθρίτιδες.

Η Σπονδυλοαρθρίτιδα έχει πάρα πολλά συμπτώματα εκ των οποίων τα κυριότερα είναι:

• Πόνος
• Μυϊκός Σπασμός (σφίξιμο στους μύες)
• Δυσκαμψία (Περιορισμός στην κίνηση)
• Αγκύλωση (τελικό στάδιο)

Η διάγνωση τίθεται τις περισσότερες φορές µε την κλινική εξέταση και µε τον απεικονιστικό έλεγχο ο οποίος έρχεται να επιβεβαιώσει τα συµπτώµατα.

Τα ακτινολογικά ευρήματα είναι: στένωση σε περισσότερα από ένα μεσοσπονδύλια διαστήματα, ανωμαλία και στένωση στις οπίσθιες αρθρώσεις των σπονδύλων και οστεόφυτα.

Αιτιολογικά η πάθηση ξεκινάει από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους που παθαίνουν εκφύλιση, καθώς και από ανωμαλίες στην κατασκευή της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα στις αρθρώσεις των σπονδύλων, οι οποίες(ανωμαλίες) δεν φαίνονται τις περισσότερες φορές ακτινολογικά. Ως εκλυτικοί παράγοντες δρουν
επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί,αλλά και οι φυσιολογικές κινήσεις της σπονδυλικής στήλης που γίνονται καθημερινά πάνω στις οπίσθιες αρθρώσεις της.

Η θεραπεία της πάθησης μπορεί να είναι:

• συντηρητική εφόσον δεν έχει προκληθεί πίεση νεύρου
• χειρουργική εφόσον υπάρχει πίεση νεύρου

Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται σε φαρμακευτική αγωγή και σε φυσικοθεραπεία.

Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει επέμβασεις στην οσφυϊκή μοίρα.

Σε περιπτώσεις δισκοκήλης που έχει δημιουργηθεί λόγω εκφύλισης του μεσοσπονδυλίου δίσκου τα είδη επεμβάσεων είναι τα εξής:

• Δισκεκτομή: Με την εγχείρηση αυτή αφαιρείται ο πηκτοειδής πυρήνας που προβάλλει και αποσυμπιέζεται η αντίστοιχη ρίζα σπονδύλων(θυριδοτή πεταλεκτομή). Σε σπάνιες περιπτώσεις που δημιουργείται αστάθεια στο επίπεδο αφαίρεσης του δίσκου, μπορεί να χρειαστεί συγχρόνως ή αργότερα σπονδυλοδεσία.
• Διαδερμική δισκεκτομή: συνίσταται σε αφαίρεση του δίσκου με τοπική αναισθησία κάτω από ακτινολογικό έλεγχο.
• Μικροδισκεκτομή: σύμφωνα με την τεχνική αυτή, η αφαίρεση του δίσκου που προβάλει γίνεται με τη βοήθεια μικροσκοπίου με ειδικό φωτισμό διαμέσου μικρότερης τομής. Με τον τρόπο αυτό τα διάφορα νευρικά στοιχεία καθώς και τα αγγεία παρουσιάζονται σε μεγέθυνση, γίνονται καλύτερα ορατά και προστατεύονται από μικροτραυματισμούς κατά τους διάφορους χειρισμούς.
• Πεταλεκτομή: Διάνοιξη του σπονδυλικού σωλήνα και απελευθέρωση των νευρικών εμφυτευμάτων.

Σπονδυλοδεσία

Σε περιπτώσεις αστάθειας της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και σπονδυλολίσθησης χρησιμοποιείται κυρίως η σπονδυλοδεσία.

• Σπονδυλοδεσία σε ένα επίπεδο με χρήση σφηνών
• Σπονδυλοδεσία σε ένα επίπεδο με χρήση βιδών και
  ράβδων.
• Σπονδυλοδεσία άνω των δύο επιπέδων (άνω των 2
  μεσοσπονδυλίων διαστημάτων).
• Πολλαπλές σπονδυλοδεσίες(πολλαπλά επίπεδα).