Σχαλιδωτική Οστεοχονδρίτιδα
Σχαλιδωτική οστεοχονδρίτιδα (Osteochondritis dissecans)
Η σχαλιδωτική οστεοχονδρίτιδα του αγκώνα είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από ιδιοπαθή νέκρωση του υποχόνδριου οστού με συνακόλουθη προσβολή του υπερκείμενου αρθρικού χόνδρου.Η παθολογική αυτή διεργασία οδηγεί σταδιακά σε μερική ή ολική απόσπαση τμήματος του αρθρικού χόνδρου και του υποχόνδριου οστού από το υποκείμενο οστούν.
Η μέση ηλικία των ασθενών με OCD είναι τα 23 έτη (με ηλικιακό εύρος 4-45 έτη) και αφορά παθηση η οποία προσβάλλει συχνότερα τους άντρες (σε αναλογία 3/1 σε σχέση με τις γυναίκες).
Η OCD σχετίζεται συνήθως με επανειλημμένες κακώσεις και καταπόνηση των αρθρώσεων. (Bohndorf K, 1998).Εντοπίζεται κυρίως στο γόνατο, τον αγκώνα, την ποδοκνημική και το ισχίο.
Εκδηλώνεται κλινικά με πόνο στην περιοχή του αγκώνος, ο οποίος επιδεινώνεται προοδευτικά, ιδιαίτερα κατά την κάμψη-έκταση της άρθρωσης. Ο πόνος υποχωρεί με την ανάπαυση.Μπορει να συνυπάρχει δυσκαμψία, οίδημα και τοπική ευαισθησία.Στα τελικά στάδια οπου το οστεοχόνδρινο τμήμα αποκολλάται, παρατηρείται διαλείπουσα εμπλοκή της άρθρωσης.
Η διάγνωση μπορεί να τεθεί με απλές ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία (εντοπίζει με ακρίβεια την θέση και την έκταση της βλάβης) ή με μαγνητική τομογραφία (η οποία αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής καθώς επιτρέπει την πρώιμη εκτίμηση της αλλοίωσης).Διαγνωστική αξία έχει και το σπινθηρογράφημα οστών καθώς εντοπίζει τις αλλοιώσεις σε πολύ πρώιμα στάδια.
Η θεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος και το στάδιο της πάθησης.Στα αρχικά στάδια (πριν την αποκόλληση) μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με περιορισμό των κινήσεων και παρακολούθηση. Σε προχωρημένα στάδια της νόσου διενεργείται προσπάθεια σταθεροποίησης της βλάβης ή εφαρμογή της αρθροσκοπικής τεχνικής των ”μικροκαταγμάτων”.Στα τελικά στάδια γίνεται αρθροσκοπικά η αφαίρεση του ελεύθερου οστεοχόνδρινου τεμαχίου.