Εξάρθρημα αγκώνα

Εξάρθρημα αγκώνα – Αστάθεια

Το εξάρθρημα του αγκώνα αποτελεί μία επείγουσα κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται διαταραχή της επαλληλίας των οστών της άρθρωσης . Όταν οι αρθρικές επιφάνειες του αγκώνα διαχωρίζονται, ο αγκώνας εξαρθρώνεται .Η παράδοξη θέση των οστών έχει ως αποτέλεσμα η άρθρωση να μην λειτουργεί φυσιολογικά.Τα εξαρθρήματα του αγκώνα μπορεί να είναι πλήρη ή μερικά. Σε ένα πλήρες εξάρθρημα, οι αρθρικές επιφάνειες διαχωρίζονται πλήρως. Σε ένα μερικό εξάρθρημα, οι αρθρικές επιφάνειες είναι μερικώς διαχωρισμένες (υπεξάρθρημα).

Το εξάρθρημα προκαλείται κατά την πτώση πάνω στο χέρι με τον αγκώνα σε έκταση. Όταν το χέρι ακουμπήσει στο έδαφος, η δύναμη μεταφέρεται στον αγκώνα. Ο ασθενής υποβαστάζει το αντιβράχιο με το άλλο του χέρι ενώ οι κινήσεις της άρθρωσης είναι περιορισμένες και επώδυνες.Τα μετατοπισμένα οστά της άρθρωσης πρέπει να επιστρέψουν στη σωστή τους θέση με μία μέθοδο που ονομάζεται ανάταξη.

Το ουσιαστικό πρόβλημα στο εξάρθρημα δημιουργείται από τις συνοδές κακώσεις (βλάβη αγγείων – νεύρων, κατάγματα, ρήξεις συνδέσμων).Το εξάρθρημα χρήζει άμεσης ανάταξης και σε μερικές περιπτώσεις χρειάζεται χειρουργική αποκατάσταση των συνοδών κακώσεων.

Ένα από τα επακόλουθα του εξαρθρήματος του αγκώνα που χρήζει χειρουργείου, είναι η αστάθεια της άρθρωσης συνεπεία ρήξης των συνδέσμων.
Περιγράφονται διάφοροι τύποι αστάθειας του αγκώνα αναλόγως του μηχανισμού κάκωσης και της ομάδας συνδέσμων που έχουν διαταραχθεί. Η συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία επιλέγεται βάσει του τύπου εξαρθρήματος, αστάθειας της άρθρωσης και των συνοδών κακώσεων.

Η διάγνωση είναι σχετικά απλή και το εξάρθρημα αγκώνα μπορεί να γίνει αντιληπτό ακόμα και από την επισκόπηση της άρθρωσης .Η ακτινογραφία επιβεβαιώνει τη διάγνωση,δείνχει την κατεύθυνση του εξαρθρήματος (η οποία καθορίζεται απο τη θέση που παρεκτοπίζεται η κερκίδα και η ωλένη σε σχέση με το κάτω άκρο του βραχιονίου) και την πιθανή παρουσία καταγμάτων.Πάντοτε πρέπει να ελέγχεται ο κερκιδικός σφυγμός και η αίσθητικότητα των δακτύλων (νευρολογικές βλάβες).

Η ανάταξη του εξαρθρήματος του αγκώνα πρέπει να γίνεται άμεσα και πάντοτε υπο γενική αναισθησία. Μετά την ανάταξη (ανάλογα και με την έκταση της κάκωσης των μαλακών μορίων και το βαθμό αστάθειας της άρθρωσης) συνίσταται ακινητοποίηση του αγκώνα για 2-3 εβδομάδες, είτε με απλή ανάρτηση του άνω άκρου είτε με εφαρμογή γύψινου νάρθηκα και τον αγκώνα τοποθετημένο σε κάμψη 90 μόιρες. Ακολούθως εφαρμόζεται πρόγραμμα φυσιοθεραπείας και κινητοποίησης του αγκώνα. Σε περίπτωση που παραμένει σημαντική αστάθεια του αγκώνα μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αποκατάσταση των τραυματισμένων συνδέσμων. Τα συνοδά κατάγματα πρέπει να εξετάζονται και να αξιολογούνται. Αντιμετωπίζονται μετά την ανάταξη του εξαρθρήματος, όπως ακριβώς και στις περιπτώσεις που δεν συνυπάρχει εξάρθρημα, ακολουθώντας τις ίδιες θεραπευτικές ενδείξεις και μεθόδους. Σε σύνθετα εξαρθρήματα του αγκώνα, η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση της σωστής θέσης των οστών και για την επιδιόρθωση των συνδέσμων.