Επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο

Στις σελίδες που ακολουθούν θα περιγράψουμε τις πιο σημαντικές παθολογικές και τραυματολογικές καταστάσεις των αρθρώσεων του ανθρωπίνου σώματος.

Στόχος μας είναι να σας εξοικειώσουμε με σημαντικές έννοιες που συνδέονται με παθολογικές καταστάσεις έτσι ώστε να είστε σε θέση να κατανοήσετε μία συνομιλία με τον γιατρό που θα επιλέξετε.

Επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο

Το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου, αποτελεί μία από τις πιο συχνές μυοσκελετικές διαταραχές και έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο δύσκολες σε διαχείριση παθολογίες. Είναι ένας όρος, που περιλαμβάνει μια ποικιλία παθολογικών καταστάσεων ή ανατομικών ανωμαλιών, που οδηγούν σε ένα είδος πρόσθιου πόνου στο γόνατο. Η γνώση της ανατομίας της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης είναι απαραίτητη για την κατανόηση της παθογένειας του συνδρόμου.Η κλινική διάγνωση θεωρείται πολυπαραγοντική και γίνεται συχνά μετά από προσεκτική αξιολόγηση των αιτιών του πόνου.

Φυσιολογικά η επιγονατίδα είναι ευθυγραμμισμένη για να ολισθαίνει ομαλά στην μηριαία τροχιλία(ανατομική κατασκευή στο μηριαίο οστό). Σε ασθενείς με σύνδρομο επιγονοπιδομηριαίου πόνου η επιγονατίδα συνήθως δεν είναι σωστά ευθυγραμμισμένη.Έτσι τα φορτία στην άρθρωση δεν κατανέμονται με ομαλό τρόπο και δημιουργείται πόνος και δυσλειτουργία στην άρθρωση.

Ποιοί παράγοντες πρoδιαθέτουν για σύνδρομο επιγονοπιδομηριαίου πόνου;

• Ανατομικές ανωμαλίες (επιγονατίδα σε υψηλή θέση, υποπλασία μηριαίας τροχιλίας)
• Διαταραγμενη εμβιομηχανική του κάτω άκρου
• Μυική δυσλειτουργία (αδυναμία τετρακεφάλου ειδικά του έσω πλατύ)
• Σύνδρομο υμενικής πτυχής
• Βλαισογωνία
• Πλατυποδία και υπερελαστικότητα των αρθρώσεων
• Αύξηση της γωνίας Q
• Υπερκινητικότητα επιγονατίδας
• Μειωμένη ευλυγισία τετρακεφάλου, οπισθίων μηριαίων, λαγονοκνημιαίας ταινίας
• Προηγούμενη χειρουργική επέμβαση
• Υπέρμετρη ή ακατάλληλη άσκηση
• Τραύμα

Ποιά τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα οφείλονται στις αλλοιώσεις των αρθρικών επιφανειών της επιγονατίδας ή/και της μηριαίας τροχιλίας (σημείο τριβής ανάμεσα στην επιγονατίδα και το μηριαίο οστό). Δεν συνοδεύεται πάντοτε από πόνο και συχνά ο βαθμός των αλλοιώσεων δεν σχετίζεται απολύτως με τα συμπτώματα.

Συνήθως ο ασθενής αναφέρει ότι

• έχει πόνο ή κάψιμο μπροστά στα γόνατα
• ακούει ήχους στο γόνατο
• αισθάνεται πόνο στο ανέβασμα και το κατέβασμα σκαλοπατιών
• δυσκολεύεται να κάνει βαθύ κάθισμα
• δυσκολεύεται όταν σηκώνεται μετά από πολλή ώρα καθίσματος (“σημείο κινηματογράφου”).

Με ποιούς τρόπους τίθεται η διάγνωση;

Η Χονδροπάθεια επιγονατίδων διαγιγνώσκεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση.

Το πλέον αξιόπιστο τεστ είναι η “δοκιμασία ολίσθησης και πλάγιας μετατόπισης της επιγονατίδας” πάνω στη μηριαία τροχιλία, με το γόνατο σε έκταση και χαλαρό, οπότε αναπαράγεται κριγμός και πόνος.

Άλλα κλινικά ευρήματα είναι οι προκλητοί πόνοι στα χείλη της επιγονατίδος, η ύπαρξη υδράρθρου και υμενίτιδας, το“Τest Zohlen”(πόνος σε σύσπαση τετρακεφάλου) και το “σημείο αναπήδησης”, που είναι το απότομο τίναγμα της επιγονατίδας σε κάμψη 30-40 μοιρών.

Η πάθηση δεν φαίνεται στις απλές ακτινογραφίες. Το μόνο που προσφέρουν είναι η απεικόνιση κατασκευαστικών ανωμαλιών, όπως η υψηλή θέση της επιγονατίδος, η αβαθής μηριαία τροχιλία, η διφυής επιγονατίδα, η έξω θέση της επιγονατίδας,και τυχόν ύπαρξη οστεοφύτων. Ενίοτε βοηθάει διαγνωστικά η Αξονική Τομογραφία και η Μαγνητική Τομογραφία, αλλά δεν μπορεί πάντα να απεικονίσει τις αλλοιώσεις του χόνδρου.

Ποιά η Θεραπεία του συνδρόμου;

Στην αντιμετώπιση της οξείας φάσης, όπως συμβαίνει σε όλα τα σύνδρομα υπέρχρησης, πρέπει ο ασθενής να διακόπτει όλες εκείνες τις δραστηριότητες που του προκαλούν πόνο.

Παράλληλα γίνεται χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, παγοθεραπεία και συνιστάται αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν την κατάσταση της επιγονατίδας.
Στη συνέχεια η αντιμετώπιση γίνεται φυσικοθεραπευτικά.Όταν υποχωρήσει η φλεγμονή και το οίδημα το επόμενο βήμα είναι η ισχυροποίηση των μυών της περιοχής, ιδιαίτερα του τετρακέφαλου μυός, που έχει αποδειχθεί ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση αυτού του προβλήματος .

Σε αποτυχία των συντηρητικών μέσων έχει θέση η χειρουργική αντιμετώπιση είτε ανοιχτά είτε αρθροσκοπικά ανάλογα με την περίπτωση.