Αρθροπλαστική ισχίου επιπλοκές

Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας εξαιρετικά σύνθετος οργανισμός. Για το λόγο αυτό, οι αντιδράσεις του κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης ή μετά από αυτή, δεν είναι πάντα προβλέψιμες.

Όπως συμβαίνει με όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις υπάρχουν πάντα πιθανοί κίνδυνοι και επιπλοκές. Απρόβλεπτες συνέπειες απο ιατρογενείς ή άλλους αστάθμητους παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε μια αποτυχημένη αρθροπλαστική ισχίου. Η ανάρρωση αποτελεί σημαντικό μέρος της επέμβασης και είναι εξίσου σημαντική με την χειρουργική επέμβαση .

Δομές γειτονικές προς το μέρος της επεμβάσεως (όργανα, οστά, μύες, αιμοφόρα αγγεία, νεύρα) μπορεί να τραυματιστούν κατά την επέμβαση. Η έκταση της βλάβης ενδέχεται να προκαλέσει από ασήμαντες έως ανεπανόρθωτες καταστάσεις. Πολλοί από τους κινδύνους συνδέονται με την κατάσταση της υγείας και τα διάφορα χρόνια νοσήματα των ασθενών. Συνεπώς απαιτείται προσεκτικός προεγχειρητικός σχεδιασμός.

∆εν είναι όλες οι αρθροπλαστικές ισχίου επιτυχημένες. Η συχνότητα επιπλοκών μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι χαμηλή και υπολογίζεται μεταξύ 0,5% και 1% . Συνηθέστερα η επίπτωση των περισσότερων επιπλοκών είναι απλά η παραμονή στο νοσοκομείο για περισσότερες ημέρες. Υπάρχουν ωστόσο σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να ταλαιπωρήσουν για καιρό έναν ασθενή ή και να απειλείσουν την ακεραιότητα του.
Σοβαρές τοπικές επιπλοκές, όπως φλεγμονή(μόλυνση) στην άρθρωση, παρατηρούνται σε ποσοστό ασθενών μικρότερο από 2%. Σοβαρότερες και περισσότερο γενικευμένες επιπλοκές, όπως η καρδιακή ανακοπή και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνουν σε ακόμα μικρότερο ποσοστό. Χρόνιες παθήσεις που προϋπάρχουν αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών.

Αν και σπάνιες, οι επιπλοκές αυτές παρατείνουν ή περιορίζουν την πλήρη ανάρρωση. Μερικές από αυτές τις επιπλοκές μπορεί να οδηγήσουν σε επανεγχείρηση (αναθεώρηση) .

Οι επιπλοκές διακρίνονται σε αυτές που σχετίζονται με το ισχίο και σε αυτές που δεν επηρεάζουν την εκβαση του χειρουργείου αλλα ενδέχεται να είναι απειλητικές για την ζωή του ασθενούς.

Οι πιο συχνές επιπλοκές δεν σχετίζονται με το ισχίο και δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα της επέμβασης. Αυτές περιλαμβάνουν θρόμβωση στις φλέβες των κάτω άκρων, οιδήματα κάτω άκρων, θρόμβους στους πνεύμονες (πνευμονική εμβολή) και ουρολοιμώξεις.
Οι επιπλοκές που αφορούν το ισχίο είναι πολύ πιο σπάνιες, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα της επέμβασης μπορεί να μην είναι και τόσο ικανοποιητικό.

Οι τοπικές επιπλοκές συμπεριλαμβάνουν ανισοσκελία, μόλυνση της άρθρωσης, εξάρθρημα , ετερότοπη δημιουργία οστού (έκτοπη οστεοποίηση), μηχανική άσηπτη χαλάρωση(πρώιμη φθορά της πρόθεσης) , κάταγμα οστού ή συνδέσμου, βλάβες στα αγγεία ή στα νεύρα, παροδική ή μόνιμη βλάβη του νεύρου, προσθετικό ή περιπροσθετικό κάταγμα και κοκκιωμάτωση ξένου σώματος (οστεόλυση).

Αυτές οι επιπλοκές είναι αιτία νοσηρότητας και συχνά απαιτούν αναθεώρηση της αρθροπλαστικής. Οι σπουδαιότερες επιπλοκές που οδηγούν τους ασθενείς σε δεύτερη επέμβαση (αναθεώρηση) είναι η ανισοσκελία ( διαφορά στο μήκος των δύο κάτω άκρων), λοίμωξη του ισχίου (από μικρόβια), βλάβη σε γειτονικά αγγεία ή νεύρα, εξάρθρωση του ισχίου (η κεφαλή βγαίνει έξω από την κοτύλη), πόνος στον μηρό, έκτοπη οστεοποίηση (ανάπτυξη οστού στη θέση της άρθρωσης και τους γύρω μύες) και δυσκαμψία.

• Φλεβική θρόμβωση στα κάτω άκρα ή στη λεκάνη είναι η πιο συχνή επιπλοκή μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου.
  Προληπτικά μέτρα πρέπει να ληφθούν για την αποφυγή της θρόμβωσης, αλλά και για να μην γίνει συμπτωματική. Αυτά τα προληπτικά μέτρα συμπεριλαμβάνουν ασκήσεις μυϊκής αντλίας, μπότες αέρα και αντιθρομβωτική φαρμακευτική αγωγή
• Εξάρθρημα: Η εξάρθρωση της πρόθεσης είναι η δεύτερη πιο συχνή επιπλοκή της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου και παρουσιάζεται σε ποσοστό 1,5-2%. Υπεύθυνα για την εξάρθρωση είναι συνήθως τεχνικά λάθη κατά την τοποθέτηση των προθεμάτων, αλλά και ανισορροπία των μαλακών ιστών γύρω από το ισχίο.Ο πόνος από το ισχίο πριν την επέμβαση, αλλά και ο πόνος και το οίδημα μετεγχειρητικά αποδυναμώνουν τους μύες της περιοχής.
• Πνευμονική εμβολή: Οι θρόμβοι του αίματος που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορούν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος και να προκαλέσουν εμβολή στους πνεύμονες με αποτέλεσμα αναπνευστική δυσχέρεια. Η εμβολή σπανίως είναι κλινικά σοβαρή. Για το ενδεχόμενο αυτό ο ασθενής λαμβάνει προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή έως και 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση.
• Φλεγμονή: Ανάπτυξη μικροβίων στο τραύμα μπορεί να συμβεί σε πολύ μικρό ποσοστό (<1%) και αντιμετωπίζεται με την χορήγηση των κατάλληλων αντιβιοτικών.
• Ανισοσκελία: Η ανισοσκελία μπορεί να είναι επιπλοκή της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου ή απλά να γίνει εμφανής ή να επιδεινωθεί μετά από αυτή. Σε προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα οι μύες που περιβάλλουν το ισχίο συνήθως χαλαρώνουν και δεν επαρκούν λειτουργικά. Προκειμένου να αντιμετωπισθεί αυτή η μυϊκή ανεπάρκεια είναι απαραίτητο το ισχίο να επιμηκυνθεί ωστε να προσφέρει καλύτερη σταθερότητα στο άκρο με την αρθροπλαστική.

Επιγραμματικά μερικές από τις πιθανές επιπλοκές που μπορεί να έχει οποιαδήποτε ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι οι ακόλουθες: πόνος, , ανισοσκελία, εξάρθρημα της πρόθεσης, θρομβώσεις που μπορούν να μεταναστεύσουν στην καρδιά ή στους πνεύμονες, καθυστέρηση στην επούλωση της χειρουργικής τομής, εν τω βάθει φλεγμονή, επιφανειακή φλεγμονή, η οποία μπορεί να χρειάζεται νέα χειρουργική επέμβαση.