Ανισοσκελία μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου

Η ανισοσκελία είναι μία παθολογική κατάσταση στην οποία παρατηρείται άνισο μήκος μεταξύ των δύο σκελών (κάτω άκρων) ενός ατόμου. Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων έχουν μικρού βαθμού ανισοσκελία. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το δεξιό κάτω άκρο είναι βραχύτερο από το αριστερό. Η ανισοσκελία αυτού του βαθμού δεν προκαλεί συνήθως συμπτώματα ούτε έχει επιπτώσεις.

Η ανισοσκελία διακρίνεται σε δύο βασικούς τύπους, την ανατομική και την λειτουργική. Η ανατομική ανισοσκελία οφείλεται σε διαφορές στο μήκος των οστών των κάτω άκρων με αίτια που ποικίλουν. Ένα από αυτά είναι και οι επανορθωτικές χειρουργικές επεμβάσεις όπως η αρθροπλαστική ισχίου.

Η ανατομική ανισοσκελία που προκύπτει μετά από επεμβάσεις στα κάτω άκρα και ιδιαίτερα μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου θεωρείται σήμερα αρκετά συχνή. Σύμφωνα με κάποιες μελέτες, μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου ανατομική ανισοσκελία μικρότερη από 5 χιλιοστά παρατηρείται στο 75% των ασθενών, ανισοσκελία 5-7 χιλιοστά στο 15% των ασθενών και ανισοσκελία 7-10 χιλιοστά στο 2% των ασθενών.

Το μέγεθος της ανισοσκελίας δεν σχετίζεται πάντα με την ύπαρξη συμπτωμάτων και την ανάπτυξη επιπλοκών από αυτή.

Ο βαθμός της ανισοσκελίας που είναι ανεκτός από τους ασθενείς δεν έχει προσδιοριστεί σήμερα με απόλυτο τρόπο. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι διαφορές μικρότερες από 1 εκατοστό είναι συνήθως καλά ανεκτές. Κάποιες μελέτες μάλιστα υποστηρίζουν ότι η μετεγχειρητική ανισοσκελία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αναπτύσσεται σε άτομα που είχαν κάποιου βαθμού ανισοσκελία πριν την επέμβαση. Οι επεμβάσεις στο ισχίο μπορεί επίσης να προκαλέσουν λειτουργική ανισοσκελία λόγω αλλαγών στην μηχανική της άρθρωσης των ισχίων.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι μεταξύ των χειρουργικών τεχνικών που χρησιμοποιούνται σήμερα υπάρχουν κάποιες οι οποίες ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για να προκληθεί ιατρογενώς ανισοσκελία. Οι λόγοι ποικίλουν με σημαντικότερο όλων την υποκειμενική εκτίμηση του χειρουργού διεγχειρητικά. Η τεχνική επίσης μπορεί να απαιτεί την χρήση ειδικού εξοπλισμού( κρεβάτι) η χρήση των οποίων τροποποιεί το μήκος διεγχειρητικά και δυσχεραίνει τον τρόπο εκτίμησης του ανατομικού μήκους κατά την αποκατάσταση της άρθρωσης.

Η ανισοσκελία προκαλεί σημαντικές αλλαγές στην εμβιομηχανική των αρθρώσεων των κάτω άκρων.Αυτό επηρεάζει και τα φορτία που ασκούνται σε αυτές ενώ σε βάθος χρόνου ενεργοποιούνται αντιρροπιστικές αλλαγές. Η ανισοσκελία προκαλεί μετατόπιση του κέντρου βάρους του σώματος στο κάτω άκρο με το μικρότερο μήκος. Οι αντιρροπιστικοί μηχανισμοί τείνουν να αντισταθμίζουν τις αλλαγές στην κατανομή των φορτίων που προκαλούνται από την ανισοσκελία. Οι αντιρροπιστικοί μηχανισμοί που κινητοποιούνται για την διατήρηση της στάσης και βάδισης περιλαμβάνουν την σπονδυλική στήλη, την λεκάνη και τα κάτω άκρα. Το περισσότερο συχνό σύμπτωμα που συνδέεται με την ανισοσκελία είναι ο πόνος στην μέση.

Τα συμπτώματα και οι αλλοιώσεις σχετίζονται με το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας και εμφανίζονται νωρίτερα και εντονότερα στα άτομα που είναι περισσότερο ενεργά και αθλούνται.

Η θεραπεία της ανισοσκελίας θα πρέπει να αποφασίζεται μετά από λεπτομερή και εξατομικευμένη για κάθε ασθενή διερεύνηση της αιτιολογίας της, των επιπλοκών που έχει επιφέρει και καθορίζεται επίσης και από άλλους παράγοντες όπως η ηλικία, ο τρόπος ζωής ακόμα και η ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς.